علیرضا کلاهی، عضو هیات نمایندگان اتاق تهران

مسایل اصلی صنعت را به دو بخش اضطراری و میان‌مدت تفکیک کرد. در حال حاضر یک چالش فوری و اضطراری وجود دارد و آن، مسایل مربوط به بورس کالاست.

قیمت‌های مواد اولیه در بورس کالا گاهی با نرخ دلار ۶۰ هزار تومان نیز معامله می‌شود که این مساله موجب تورم و گرانی شده و فشار نقدینگی زیادی را به صنعت وارد می‌کند.

این مساله در عین حال به مانعی برای صادرات نیز تبدیل شده است؛ به این دلیل که صادرکنندگان شفاف و قانونی ناچار هستند، ارز خود را با قیمتی پایین‌تر از آنچه مواد اولیه تهیه کرده‌اند، در بازار متشکل عرضه کنند و این سیاست، قاچاق و شرکت‌های زیرپله‌ای را تقویت می‌کند. به تعبیر دیگر، شرکت‌های شفاف در حال حذف شدن از بازارهای صادراتی خود هستند.

استمرار پنج سال تورم بیش از ۳۰ درصد در اقتصاد ایران بی‌سابقه است و وضعیت این شاخص، قشر متوسط را به سوی زوال سوق داده است. بنابراین در شرایطی که بازار به شدت کوچک شده و صادرکنندگان ناگزیر به صادرات هستند، پیمان‌سپاری‌های ارزی نیز آنها را با چالش و محدودیت مواجه کرده است.

تحریم‌ها و نبود قراردادهای تجارت آزاد هم عامل دیگری برای تضعیف صنعت در ایران است. مساله میان‌مدتی که گریبانگیر بخش صنعت شده آن است که صنایع ایران به قدری کوچک‌مقیاس و گرفتار مسایل روزمره هستند که فرصتی برای توجه به توسعه نمی‌یابند.

دنیا در حال حرکت است و ما از فناوری‌های روز دنیا و روش‌های نوین مدیریتی جا مانده‌ایم. نتیجه این وضعیت، افت بیش از پیش رقابت‌پذیری محصولات ایرانی است. حال‌ آنکه اگر به دنبال بهبود معیشت و اشتغال هستیم باید روی بهبود بهره‌وری و رقابت‌پذیری تمرکز ویژه‌ای داشته باشیم.