محمد لاهوتی، رئیس کنفدراسیون صادرات ایران

سازمان همکاری‌های شانگهای از اهمیت بسیار بالایی برای ایران برخوردار است و تلاش برای نهایی کردن عضویت در آن، یکی از اقدامات خوب در عرصه دیپلماسی به شمار می­رود؛ به خصوص اینکه اعضای این سازمان، یک‌سوم زمین و خاک جهان، ۴۳ درصد جمعیت دنیا و ۲۵ درصد تولید ناخالص جهان را در اختیار دارند که این امر، بیانگر قدرت بسیار بالای این سازمان بوده و به تبع آن، عضویت ایران در این سازمان هم بسیار حائز اهمیت تلقی می‌شود.

عضویت ایران در پیمان شانگهای، اگرچه تجارت با برخی کشورها را تسهیل خواهد کرد، اما نمی‌توان از آن انتظار معجزه برای رفع تمامی موانع تجاری که در حال حاضر به دلیل تحریم‌ها پیش روی تجارت خارجی ایران قرار گرفته را داشت.

به هر حال جدایی ایران از اقتصاد بین‌الملل مشکلاتی را برای تجار و فعالان اقتصادی ایجاد کرده است و بنابراین به موازات تعامل با اقتصادهای بزرگ دنیا در قالب پیمان شانگهای، باید برای رفع محدودیت‌های ناشی از تحریم‌ها در عرصه تجارت خارجی تلاش کرد و این موضوع باید در دستور کار دستگاه دیپلماسی کشور قرار داشته باشد.

جتارت ایران با کشورهای عضو پیمان شانگهای در مقایسه با حجم تجارتی که این کشورها با دنیا دارند، بسیار اندک است؛ به نحوی که در سال گذشته، بیش از ۵۰ میلیون و ۶۰۳ هزار تن کالا بین ایران و ۱۱ کشور عضو سازمان همکاری شانگهای تبادل شده که اگرچه رشد اندکی را نسبت به سال قبل از آن تجربه می‌کند، اما به هر حال باید برای توسعه تجارت با این کشورها، باید برنامه‌ای عملیاتی داشته باشیم.

تجارت ایران با کشورهای شانگهای در سال ۱۴۰۱ نسبت به سال قبل از آن، رشد ۶.۵ درصدی را به ثبت رسانده که سهم واردات از این میزان تجارت، با رشد ۳۴ درصدی حدود ۸.۹ میلیون تن بوده است. افغانستان در سال گذشته با واردات بیش از یک میلیارد و ۴۸۱ میلیون دلاری، جزو پنج مقصد نخست صادرات کالاهای ایرانی به کشورهای عضو سازمان شانگهای بوده است.

برای سازمان شانگهای هم اهمیت دارد که با قدرتی مانند ایران که به لحاظ اقتصادی دارای منابع بسیار غنی برای همکاری اقتصادی است و پل ارتباطی شرق با غرب آسیا و همچنین شمال به جنوب تلقی می‌شود، ارتباطی نزدیک داشته باشد؛ به خصوص اینکه ایران به دلیل داشتن منابع غنی انرژی و نفت و گاز، به طور طبیعی یک وزنه مهم در عرصه واردات کشورهای عضو و همچنین بستری بسیار گسترده در زمینه سرمایه‌گذاری و ترانزیت خواهد بود و همکاری بیشتر تهران با سازمان همکاری شانگهای و تقویت نقش ایران در راه ابریشم برای همه طرف‌ها سودمند خواهد بود.