در بحث فناوری عقب افتادهایم
اثر تحریمها در صنایع بزرگ و مادر و همچنین صنایع بالادستی نفت باید به دقت بررسی شود اما آنچه مسلم است اینکه عدم ورود فناوری نوین به صنایع بزرگ از چالشهای اساسی است. برای خروج از این وضعیت باید یک فکر جدی کرد و با ایجاد مشوقهای لازم، زمینه تغییر رویکرد صنعتی کشور را از خامفروشی فعلی به سمت تولید محصولات با ارزش افزوده بالا تغییر داد.
با توجه به آنکه امکان سرمایهگذاری روی تمام فناوریها وجود ندارد، بنابراین بهتر است با شناسایی، مشخص شود کدام یک از فناوریها منجر به صادرات رقابتپذیر میشود و همچنین کدام زنجیره ارزش برای ما اهمیت بیشتری دارد.
در صنایع بزرگ همچون سیمان و فولاد، بحث تحقیق و توسعه باید تقویت شود، چرا که دنیا به سمت اقتصاد سبز میرود، در حالیکه ما در چرخه تولید این نوع صنایع بسیار عقب هستیم و سرانه مصرف انرژی در این صنایع بسیار بالاست. همچنین صنایع بالادستی و پاییندستی گاز باید مورد توجه قرار گیرد، زیرا در این موضوع کشور ما نسبت به دنیا خیلی عقب است.
با توجه به شرایط تحریم و مشکلات صادرات کالا و بازگشت ارز، باید تحریمهای داخلی را برای صادرکنندگان کالاهای مزیتدار و با ارزش افزوده بالا برداریم. ورود دانش چه از طریق دانشگاهها و چه از طریق شرکتهای دانشبنیان به صنایع بزرگ میتواند در تسهیل شرایط صادرات، کاهش واردات و ارزآوری نقش داشته باشد.